زندگی

زندگی در صدف خویشتن گهر ساختن است

در تف کوره غم رفتن نگداختن است

هنر زنده دلان خواب و پریشانی نیست

از همین خاک جهان دگری ساختن است

زندگی

زندگی در صدف خویشتن گهر ساختن است

در تف کوره غم رفتن نگداختن است

هنر زنده دلان خواب و پریشانی نیست

از همین خاک جهان دگری ساختن است

به نام یگانه ایزد زیبایی ها

                                      وقتی شقایق نیست

 

در سرزمین غربت مردن چه سود دارد؟

با مردمان بی دل گفتن چه سود دارد؟

 

در اسمان خسته با ابر دل شکسته

                                       با درد ریشه بسته رستن چه سود دارد؟

 

بودم به عشق یاران عمری در این بیابان

                               وقتی که دلبری نیست ماندن چه سود دارد؟

 

با این همه گلایه با این همه شکایت

                                سنگ صبور اگر نیست گفتن چه سود دارد؟

 

این کوهسار سنگی با بقچه های رنگی

                                 وقتی شقایقی نیست دیدن چه سود دارد؟